Luke de Bont is thuis bij vv Raamsdonk: “Ik ga hier nooit meer weg”
Een jaartje speelde Luke de Bont niet bij vv Raamsdonk, omdat er in zijn leeftijdscategorie geen team was. Verder was hij altijd actief op sportpark Den Uilendonck. Daar speelt de 24-jarige voetballer inmiddels al weer flink wat jaren in het eerste elftal. Voor het voetbaldier de ideale combinatie van presteren met de gezelligheid die er altijd is bij de dorpsclub.
RAAMSDONK – Als je naar zijn statistieken kijkt en hem de laatste weken een keer hebt zien voetballen, dan denk je: dat doet hij goed. Als verdediger is hij ieder jaar wel bij een paar doelpunten betrokken. “Maar ik ben helemaal geen verdediger”, zegt hij lachend in de bestuurskamer van de club. “We hadden geen rechtsback, ik ben eigenlijk geslachtofferd.”
Verdedigen is niet zijn sterkste kant, zegt De Bont zelf. Toch zet trainer Louis Roovers hem in de defensie. “De dreiging naar voren is natuurlijk een ding. En ik kan blijven lopen, box to box de hele wedstrijd. Ik kan blijven gaan. Bij de opstelling voor de wedstrijd staat mijn naam wel achterin, maar dan wel met zo’n stippellijn helemaal naar voren.” “In de jeugd was ik altijd spits of aanvallende middenvelder, in het eerste heb ik ook vaak rechtshalf gestaan”, vervolgt de in Raamsdonk geboren en getogen voetballer zijn verhaal. “Ik vind elke plek wel leuk. Ik ben nergens echt extreem goed in, maar kan best veel posities redelijk invullen.”
De Bont geniet van het voetballen in het eerste elftal. “Dat vind ik zeker leuk, ik hou er wel van om – te moeten – presteren. Daarna komt het plezier. Op het veld moet ik mensen om me heen hebben die willen winnen, anders word ik wel chagrijnig. Als we ons ding hebben gedaan en we verliezen, dan is het niet anders. Dan kan ik er wel vrede mee hebben. We weten ook dat we niet de allerbeste ploeg zijn”, zegt de Raamsdonker. “Het is niet dat we kampioen worden. Maar als iedereen fit is, hebben we wel een ploeg die in het linkerrijtje mee kan doen. Ik zou graag een van de vier periodes proberen te pakken. Misschien lukt het niet, maar je moet er wel naar streven om iets te winnen.”
Met de gezelligheid daarna zit het bij Raamsdonk wel goed, weet eigenlijk iedereen in de wijde omtrek van het dorp. “Het is ons kent ons. Maar nieuwe jongens die aansluiten benoemen ook dat het een warm bad is waar je gelijk wordt opgenomen, er is geen haantjesgedrag.” Zelf voelt De Bont zich daar ook prettig bij. “Ik ga nooit meer buiten Raamsdonk voetballen, dat weet ik nu al. Ik ben een jongen van de club, heb het hier goed naar mijn zin, ik ga hier nooit meer weg. Ik kan het met iedereen goed vinden, ben hier thuis.”
